Γυμνάσιο Και Λ.Τ. Δομβραίνας

Το σχολείο βρίσκεται στο βορειοδυτικό μέρος του χωριού της Δομβραίνας, σε αγροτική περιοχή,  στην επαρχία Θήβας, δύο χιλιόμετρα από τον Κορινθιακό κόλπο.

Το Γυμνάσιο λειτουργεί από το 1964  και η πρώτη Λυκειακή Τάξη λειτούργησε  για πρώτη φορά το σχ. έτος 1989-1990.  Ανήκει στο Δήμο Θηβαίων, στο Δημοτικό Διαμέρισμα Θίσβης και στην κοινότητα Δομβραίνας.

Οι μαθητές προέρχονται από τα δημοτικά σχολεία της Δομβραίνας του Προδρόμου, της  Ξηρονομής της  Ελλοπίας,της Αλυκής ,της Θίσβης και του Σαραντίου. Οι μαθητές  που μένουν εκτός της Δομβραίνας  μεταφέρονται στο σχολείο  με τα σχολικά λεωφορεία από τον τόπο διαμονής τους και επιστρέφουν. Απέχει από τη Θήβα 36 χιλιόμετρα.
Η Δομβραίνα είναι όμορφη κωμόπολη του νομού Βοιωτίας, κουρνιασμένη κάτω από τη σκιά του ιερού όρους του Ελικώνα. Mετονομάστηκε σε Κορύνη.  Βρίσκεται πολύ κοντά στον ομώνυμο όρμο του βορειοανατολικού μυχού του Κορινθιακού κόλπου και έχει 1.415 κατ. (1991). Στα νοτιοδυτικά της Δομβραίνας βρίσκεται και ο μικρός παραθεριστικός οικισμός Άγιος Νικόλαος. Βόρεια της Δομβραίνας κάτω από τις κορυφογραμμές του Ελικώνα δεσπόζει το Μοναστήρι της Μακαριώτισσας που αποτέλεσε καθ΄ όλη την περίοδο της τουρκοκρατίας εστία μελέτης και διαφώτισης καθώς και κρυφό σχολειό.

Η ιστορία τής Δομβραίνας είναι συνδεδεμένη άμεσα με την εξέλιξη τής αρχαίας πόλης τής Θίσβης. Όταν την Βυζαντινή περίοδο η Θίσβη εγκαταλείφθηκε από τους κατοίκους της, δημιουργήθηκαν στη γύρω περιοχή μικροί οικισμοί. Τον 11ο με 12ο αιώνα στην περιοχή τού Δήμου Θίσβης, όπως αυτός προσδιοριζόταν από το προηγούμενο νομοθετικό καθεστώς, σε προϋπάρχοντα Ελληνικό πληθυσμό προστέθηκαν κάποιοι ποιμένες σλαβικής καταγωγής. Η περιοχή ονομάστηκε Δομβραίνα, λέξη που προέρχεται από τα σλαβικά και σημαίνει ήρεμο και καλό χειμαδιό.Το 1382 ο καταλανός διοικητής του Δουκάτου Αθηνών-Βοιωτίας Ramon de Vilanova, για να πυκνώσει τον πληθυσμό και να εξασφαλίσει τα δυτικά σύνορα της Θήβας, εγκατέστησε Αλβανούς στις νοτιοδυτικές ορεινές περιοχές της επαρχίας Θήβας.

Κατά την περίοδο της Τουρκοκρατίας οι κάτοικοι της Δομβραίνας επέδειξαν σπουδαία δράση.Οι κάτοικοι τής Δομβραίνας σήκωσαν από τους πρώτους το λάβαρο της ελευθερίας. Κοντά στο χωριό υπάρχει ένας όρμος, από τον οποίο, κατά τη διάρκεια της ελληνικής επανάστασης, μεταφέρονταν άνδρες και πολεμοφόδια από την Πελοπόννησο στη Στερεά και από τη Στερεά στην Πελοπόννησο.Κατά την περίοδο 1940-44 το χωριό αντιστάθηκε ηρωικά και συμμετείχε στον  πόλεμο. Μάλιστα τα γερμανικά στρατεύματα κατοχής έκαψαν το χωριό και όσοι απέμειναν υπέφεραν να σταθούν στα πόδια τους. Αρκετοί έφυγαν στο εξωτερικό για αναζήτηση καλύτερης τύχης.

Σήμερα υπάρχει μία τάση επιστροφής των νέων στο χωριό.